Miejsce to poprzednio było domem dla skupiska typowych zabudowań wiejskich; czego odzwierciedleniem są poszczególne elementy nowej zabudowy. Nowa budowla zachowuje taką samą powierzchnię w obrysie budynku, jaką miały stare zabudowania-cztery bryły o obwodzie 14m2 przykryte dachem połaciowym-przypominają formą dawne obiekty.
Krajobraz zdaje się „przepływać” przez bryły budynków, które stanowią bezpieczne przestrzenie mieszkalne, a zarazem kontynuację zielonego otoczenia budynku ukształtowaną tak jakby było ono jego częścią.
Budynek jest uwydatniony poprzez „grotę” wejściową osłoniętą przez krajobraz. Wspina się on po zboczu w sposób organiczny szeregiem powiązanych ze sobą powierzchni, które wpisują się idealnie w otaczający je krajobraz.
Taka typologia ma na celu zaproponowanie alternatywy do budowli mających konstrukcję pudełka, popularnych na tych wzgórzach; alternatywę do tych bardziej zurbanizowanych form, często obcych dla tego krajobrazu i naznaczonych agresywnym podejściem do budowania, charakteryzującym się brakiem szacunku dla środowiska.
Zarówno projekt jak i wykonanie Domu w Ticino zostały zrealizowane w oparciu o zasady ekorozwoju oraz z zastosowaniem materiałów bio-ekologicznych.
