Zewnętrze
Nowoczesna i silna w swojej ekspresji forma architektoniczna stanowi mocne zaakcentowanie narożnika ulicy. Jednocześnie prezentuje cechę właściwą wszystkim budynkom uniwersyteckim – uporządkowanie i dyscyplinę w kształtowaniu bryły i podziale elewacji, a poprzez rytmiczny podział odwołuje się do najważniejszego kontekstu otoczenia – Lasu Zwierzynieckiego.
Miękka krzywizna frontowej elewacji uwydatnia główne wejście budynku. Poziome przecięcia, korespondujące z wewnętrznym rozkładem pomieszczeń, zdecydowanie podkreślają narożnik budynku. Najbardziej odpowiednim materiałem, który mógł być naturalnie ukształtowany w taki sposób jest miedź. Pozostałe elewacje, w nawiązaniu do sąsiednich budynków, zostały wykończone szarą cegłą betonową.
Wnętrze
Wewnętrzna struktura budynku jest oparta na podłużnej osi komunikacji podkreślonej przez długie przecięcia w stropie i świetlik dachowy.
Najważniejszym elementem programu funkcjonalnego jest scena wraz z w pełni wyposażonym teatrem i dwoma audytoriami na 300 i 150 miejsc. Sufitowe ekrany akustyczne zostały wykonane z perforowanej blachy miedzianej i siatki miedzianej nawiązującej do elewacji frontowej.
Ruchome przegrody dźwiękoszczelne pozwalają na dowolny podział tej przestrzeni. Po usunięciu wszystkich ruchomych ścian centralnie położona scena zostaje połączona z dwoma audytoriami o łącznej pojemności 450 miejsc. Istnieje również możliwość oddzielenia samego pomieszczenia sceny i połączenia go z holem wejściowym. W takiej konfiguracji scena służy jako przestrzeń wystawiennicza a audytoria są wykorzystywane jako sale wykładowe. Pozostałe pomieszczenia to: teatr, sale muzyczne, pracownie sztuk plastycznych, sale wykładowe i kafeteria.
